21 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΛΥΡΑ



Μουσικό Όργανο ή Πρότυπο Δόμησης;





 Η λύρα υπήρξε το "κατεξοχήν" εθνικό μουσικό όργανο στην Αρχαία Ελλάδα. Συνδεόταν στενά με την λατρεία του Απόλλωνα και για τον λόγο αυτόν περιβαλλόταν από μεγάλο σεβασμό. Εξαιτίας της απλότητας στον τρόπο κατασκευής της, καθώς και της ποιότητας του ήχου της πού ήταν ευγενής, διαυγής, γαλήνιος και αρρενωπός χρησιμοποιήθηκε ως κύριο όργανο για την εκπαίδευση των νέων.

     Ας αναλύσουμε εδώ τον ευρύτατα διαδεδομένο  μύθο στον οποίο αναφέρεται η προέλευση της λύρας. Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο (Απολλόδωρος Γ' 10-2) ο Ερμής αμέσως μετά την γέννησή του σε ένα σπήλαιο της Κυλλήνης, έκλεψε κρυφά τα βόδια που φυλούσε ο Απόλλωνας. Βλέποντας έξω από το σπήλαιο μια χελώνα, αφαίρεσε το όστρακό της, στερέωσε πάνω του χορδές από έντερο βοδιού και έτσι κατασκεύασε την λύρα. Όταν ο Απόλλωνας ανακάλυψε την κλοπή και παραπονέθηκε στον Δία, ο Ερμής προσέφερε την λύρα στον Απόλλωνα ο οποίος μαγεύθηκε από τον ήχο της.

     Ο Νικόμαχος(1) αναφέρει πως ο Ερμής αφού κατασκεύασε την λύρα δίδαξε τον Ορφέα πως να παίζει, ο Ορφέας με την σειρά του δίδαξε τον Θάμυρη και τον Λίνο και ο τελευταίος τον Αμφίονα από την Θήβα.

     Ο Αμφίων συνέδεσε το όνομά του με την κατασκευή των τειχών της επτάπυλης Θήβας. Σύμφωνα με την παράδοση (αναφέρεται στον Ησίοδο, Νικόμαχο, Ευριπίδη κ.α.) ο δίδυμος αδελφός του Αμφίονα, Ζήθος με την μυθική του δύναμη μετέφερε βράχους από τα βουνά, ενώ ο Αμφίων με την λύρα και το τραγούδι τις μάγευε, έτσι πού από μόνες τους στερεωνόταν πάνω στα τείχη. Με αυτόν τον τρόπο κτίσθηκαν τα τείχη της "επτάπυλης" Θήβας, χάρη στην επτάχορδη λύρα.

     Μάλιστα κατά τον Παυσανία (Ελλάδος Περιήγησις Θ' 17, 7), ο κοινός τάφος των διδύμων αδελφών βρισκόταν πάνω σε έναν λόφο βορειοανατολικά της Θήβας πού ονομαζόταν "Αμφίων", και οι Θηβαίοι συνήθιζαν να δείχνουν τις πέτρες που τοποθετήθηκαν από μόνες τους ακολουθώντας το τραγούδι του Αμφίονα.

     Τελικά τα ερωτήματα που τίθενται εύλογα είναι τα εξής:

n Τί είναι αυτό που κατασκευάζει και δίνει ο Ερμής στον Απόλλωνα και στην συνέχεια στους ανθρώπους;

n Είναι απλώς ένα μουσικό όργανο;

n Τι σχέση έχει το μουσικό όργανο της λύρας με την τοποθέτηση ογκολίθων κατά την κατασκευή της "επτάπυλης" Θήβας;


n Μήπως εκτός από τον τρόπο κατασκευής ενός αρμονικού μουσικού οργάνου, ο Ερμής δίνει και έναν αρμονικό τρόπο οικοδομικής πρακτικής που συνοδεύει τον Έλληνα στην μετέπειτα ιστορική του πορεία;
   

 

Προσπαθώντας να απαντήσω θα χρησιμοποιήσω μετασχηματισμούς με τη βοήθεια Ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ξεκινώ στο σχήμα 1, με την τυπική πρόσοψη ενός Ελληνικού Ναού. Στην συνέχεια στο σχήμα 2 η πρόσοψη αντιστρέφεται και κατόπιν στα σχήματα 3,4,5,6 συμπιέζεται κατά μήκος. Στο σχήμα η πρόσοψη μοιάζει με πλέον έναν κίονα. Στην συνέχεια ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, δηλαδή "αποσυμπιέζοντας" στα σχήματα 7-12 καταλήγουμε σε μία λύρα !!!


 Η αντιστοιχία Αέτωμα Αντηχείο και Κίονες Χορδές είναι προφανής!



     Αέτωμα από τον ουρανό με κίονες να το συνδέουν με τα γήινα για τον Ναό, αντηχείο από την Γη με χορδές προς τα ουράνια για την λύρα.(*)



     Ο θεός Ερμής δεν κατασκευάζει και δίνει στον Απόλλωνα απλά ένα μουσικό όργανο, την λύρα. Δίνει συγχρόνως ένα πρότυπο δόμησης με υψηλή αισθητική. Η λύρα κατασκευαστικά και μορφολογικά περιέχει τους κώδικες οι οποίοι παράγουν αρμονικό και ρυθμικό αποτέλεσμα, είτε στην μουσική είτε στην αρχιτεκτονική.



     Μάλιστα οι κώδικες αυτοί περιέχουν το χαρακτηριστικό της αυτομοιότητος. Το σχήμα 6, το οποίο προέρχεται από το σχήμα 1 (αέτωμα και κίονες στην πρόσοψη Ελληνικού Ναού), με αντιστροφή και στην συνέχεια "συμπίεση", παρουσιάζει χαρακτηριστικά και φαίνεται σαν ένας κίονας επίσης.



     Θεμελιώδη στοιχεία της μουσικής είναι ο ρυθμός και η αρμονία. Οι ίδιες όμως λέξεις, δηλαδή ρυθμός και αρμονία χρησιμοποιούνται και ως όροι της οικοδομικής.



     Πράγματι στο λήμμα ρυθμός(2) βρίσκουμε: "κίνησις έμμετρος χρόνος - είτε επί ήχου είτε καθόλου επί χρόνου ή της κινήσεως τάξις - μέτρον, συμμετρία, αναλογία μερών εν στάσει ως και εν κινήσει - διευθέτησις, τάξις - η κατάστασις παντός πράγματος οίον η κατάστασις της ψυχής, διάθεσις - ο τρόπος σχηματισμού πράματος τινός".



Στο λήμμα αρμονία(2) εξ' άλλου βρίσκουμε "μέσον προς συναρμογήν, όπερ μετεχειρίζοντο όπως αι σανίδες του πλοίου ώσι καλώς συναρμοσμέναι προς άλληλας - εν τη ανατομική ή ένωσις δύο οστών δια απλής παραθέσεως - εν τοιχοδομία - σκελετός ιδίως επί ανθρωπίνου σκήνους - επί του νού, η ιδιοσυγκρασία - συμφωνία, συνομολογία - ωρισμένη κυβέρνησις, τάξις - συμφωνία ήχων - ιδιαίτερον είδος ή τρόπος μουσικής".



     Το δώρο του θεού Ερμή προς τον Απόλλωνα και στην συνέχεια προς τους ανθρώπους χρησιμοποιήθηκε με εξαιρετικό τρόπο κατά την αρχαιότητα. Αναπτύχθηκαν τα χαρακτηριστικά εκείνα των κωδίκων, τα οποία παρήγαγαν το "ωραίο" είτε στην μουσική είτε στην αρχιτεκτονική. Και το "ωραίο" αυτό ήταν πέρα και πάνω από πάσης φύσεως υποκειμενικά κριτήρια. Ήταν ωραίο για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, ηλικίας, θρησκείας, πολιτικού και πολιτιστικού επιπέδου. Η μοναδική προΰπόθεση γιά να διεγερθεί κάποιος αισθητικά ήταν να είναι άνθρωπος.



     Η εποχή μας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως εποχή μουσικής και αρχιτεκτονικής βαρβαρότητας. Υπάρχει μία γενικευμένη δίωξη αυτού που πρωτογενώς και αυθορμήτως ονομάζεται "ωραίο". Η ανθρωπότητα οδηγείται εντέχνως στην υιοθέτηση "άλλων" προτύπων περί του "ωραίου". Όμως η υιοθέτηση των "παρά φύσιν" προτύπων περί του "ωραίου" δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά. Προς το παρόν μόνο φαίνεται να προκαλεί στον άνθρωπο σύγχυση, έλλειψη δημιουργικότητας, άγχος, κατάθλιψη, αδυναμία παραγωγής ουσιαστικού πολιτισμού, αδυναμία προσέγγισης στην γνώση.



     Ευτυχώς όμως η φύση αμύνεται. Ο άνθρωπος δεν κρατάει το δώρο του θεού Ερμή στο χέρι, αλλά το έχει μέσα του να συμπορεύεται, ένα με τους κώδικές του, στον χώρο και στον χρόνο...



(*)Σημείωση του λύχνου:<<...αντηχείο από την Γη με χορδές προς τα ουράνια για την λύρα..>> ή το αντίστροφο; Ή είχε αμφίδρομο αποτέλεσμα;





Παραπομπές:

1.  Σ. Μιχαηλίδη. "Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής". Έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης , Αθήναι 1984.



2.  H. Liddel - R. Scott. "Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης", Εκδόσεις Ι. Σιδέρη.


Χρήστος Πολατίδης




13 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Αρχιεπίσκοπος και τα χρυσά δώρα της Eldorado
























Για όσους δεν γνωρίζουν τους χαμογελαστούς κυρίους που ποζάρουν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, είναι, από αριστερά προς τα δεξιά: Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός, Πωλ Ράιτ, Διευθύνων Σύμβουλος της Eldorado Gold και Εντουάρντο Μούρα, Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής Ελλάδας της Eldorado Gold.


ΕΘΕΛΟΠΡΟΒΑΤΙΣΜΟΣ...



ΦΑΚΕΣ ΕΓΚΛΟΥΒΗΣ: ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ






Είναι η μοναδική ελληνική ποικιλία με αρχέγονο γενετικό υλικό και αυτογονιμοποιείται κατά 99%. Ετσι, αποφεύγει τη γενετική διάβρωση!

Ο Βασίλης Σγουρόπουλος έχει εδώ και δεκαπέντε χρόνια αφιερώσει τη ζωή του στη διάσωση της πολιτισμικής και διατροφικής παράδοσης της Εγκλουβής Λευκάδας, περιοχή από την οποία κατάγεται. Η περίφημη Φακή Εγκλουβής, μία από τις ελάχιστες ποικιλίες φακής από αρχέγονο σπόρο, πρόκειται να γίνει προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), χάρη στις δικές του προσπάθειες.


Για όσους αγαπούν στοιχειωδώς την ελληνική κουζίνα, οι φακές Εγκλουβής είναι ίσως οι καλύτερες φακές στην Ελλάδα. Για τους μυημένους, οι φακές που καλλιεργούνται σε αυτήν τη μικρή γωνιά της Λευκάδας είναι ένα σπάνιο τρόφιμο, από τα πλουσιότερα όσπρια σε βιολογική αξία, με μοναδικά οργανοληπτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Τα τελευταία δέκα χρόνια, η έως τότε φθίνουσα παραγωγή έχει αρχίσει να παίρνει τα πάνω της, ενώ γίνονται συγκεκριμένες προσπάθειες για τυποποίηση του συνόλου της παραγωγής στην περιοχή, αλλά και για την κατοχύρωση του προϊόντος ως Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης). 


ΟΤΑΝ ΤΟ "ΤΙΠΟΤΑ" ΓΙΝΕΤΑΙ "ΚΑΤΙ"...

Η επίδραση της Ελληνικής γλώσσας στην Ιαπωνική


1. Ιαπωνική γλώσσα, προέλευση, γραφή

Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, η ιαπωνική γλώσσα ανήκει στον ανατολικό κλάδο των αλταϊκών γλωσσών . Κατά τους ιστορικούς χρόνους δέχτηκε την μεγάλη επίδραση της κινεζικής γλώσσας. Υπάρχουν πολλές διάλεκτοι στη χώρα και μεγάλη διαφορά μεταξύ της καθομιλουμένης και της γραπτής γλώσσας. Ως εθνική γλώσσα καθιερώθηκε σταδιακά η διάλεκτος το Τόκυο , από τα μέσα της περιόδου Μεϊτζι μέχρι την αρχή της περιόδου Σοουα (περίπου 1880 – 1930) . Μεταπολεμικά , δεν υπάρχει επίσημη προώθηση αλλά η διάλεκτος του Τόκυο θεωρείται ως η καθιερωμένη γλώσσα.
Η γραπτή γλώσσα βασίζεται στα κινεζικά ιδεογράμματα που υπολογίζεται ότι εισήχθησαν στην Ιαπωνία τον 4ο με 5ο μ.Χ. αιώνα. Στην αρχή όλα τα κείμενα και επίσημα έγγραφα συντάσσονταν στην κινεζική αλλά βαθμιαία δημιουργήθηκαν δύο συστήματα συλλαβηταρίων (όχι αλφαβηταρίων) ή συλλαβογραμμάτων, όπως λέγονται, από 48 σημεία, τα χιραγκανα για γραμματικές καταλήξεις, επιθήματα, ή πρωτότυπες ιαπωνικές λέξεις και τα κατακανα για την μεταγραφή ξένων ονομάτων ή την προφορά των κινεζικών ιδεογραμμάτων, αφού πολλοί δεν μπορούσαν να τα διαβάσουν, λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού των. Επομένως, μια ιαπωνική λέξη, αν είναι πρωτότυπη θα γραφεί με χιραγκάνα, π.χ. η γνωστή λέξη sayônara (さようなら, αντίο), αν είναι ξένης προέλευσης λέξη θα γραφεί με κατακάνα. όπως η λέξη girisha (ギリシャ、Ελλάδα από το Greece) και αν είναι κινεζικής προέλευσης και δεν χρησιμοποιείται αυτούσιο το καντζι όπως η λέξη nami (波, κύμα) ή το γνωστό tsunami (津波, παλιρροιακό κύμα) τότε θα γραφεί με το κινέζικο ιδεόγραμμα ως ρίζα και με χιραγκάνα ως κατάληξη π.χ. wa-ru (割る) διαιρώ, κόβω, χωρίζω και wa-reru (割れる) κόβομαι, ραγίζομαι.
Το σοβαρότερο πρόβλημα στην εκμάθηση της ιαπωνικής γλώσσας είναι η γραφή της. Αυτή καθεαυτή η καθομιλουμένη δεν μπορεί να θεωρηθεί πολύ δύσκολη για έναν ξένο . Το αντίθετο όμως συμβαίνει με την γραφή την οποίαν τα κινέζικα ιδεογράμματα ή κινέζικοι χαρακτήρες ή κάντζι, όπως λέγονται και αναφέρονται εν συνεχεία, με τις πολλαπλές συχνά προφορές των, καθιστούν εξαιρετικά δυσχερή.


3 Σεπτεμβρίου 2015

«Να σταθώ στα πόδια μου»





 https://www.facebook.com/GiorgosNikif...
«Να σταθώ στα πόδια μου»

Ζήσαμε αβέβαια μεροκάματα γεμάτα βέβαια αγκάθια

Ζήσαμε αβέβαια μεροκάματα γεμάτα βέβαια αγκάθια
τίποτα δεν είναι εύκολο. της φτώχειας το αίμα κοχλάζει
στον εικοστό πρώτο αιώνα ίδιο άγριοι
όσο και στων σπηλαίων τον καιρό.
Τι κάνεις της αγωνίας μας σκαντζοχοιράκι κι αγκυλώνεις
τόσο βαθιά;
Δεν έχουμε ύπνο.
Δεν έχουμε ελπίδα. Δεν έχουμε θεό.
Μας εγκατέλειψε κι αυτός ο απολυμαντικός
που καθαρίζει το μυαλό μας άνεμος ακόμη.

Στρατής Παρέλης 


Πηγή